Uczyć się z historii — doświadczenia totalitaryzmów XX wieku

Opis projektu

Zderzenie z rzeczywistością nienawiści
Realizowany w Niepublicznym LO nr 37 w Warszawie projekt zmusza uczestników do konfrontacji ze świadectwem Holocaustu. Młodzież przyprowadzana jest przez nauczyciela pod ocalały fragment muru warszawskiego getta w podwórzu domów między ulicą Sienną 55 a Złotą 62. Tuż przed wejściem na podwórze nauczyciel w krótkich słowach przedstawia historię getta w Warszawie. Podaje suche dane o ilości zabitych osób, warunkach życia i losie osób wywożonych do obozów zagłady.

Następnie grupa podchodzi pod mur i ustawia się wzdłuż niego. Chętni mogą teraz wybrać przygotowane wcześniej karteczki z fragmentami relacji świadków Holocaustu i czytać je głośno, wciąż stojąc twarzą w kierunku muru. Po przeczytaniu młodzi ludzie zwijają karteczki i wkładają je w szczeliny muru.

Nauczyciel nie podaje żadnych dodatkowych instrukcji. Młodzi ludzie pozostają z pamięcią o Zagładzie sam na sam.

Cisza i pamięć
Według relacji pana Jacka Bąkowskiego, który jest autorem projektu i prowadzi go z uczniami własnej szkoły, reakcje uczestniczących w spotkaniach grup młodzieży były zawsze podobne. Młodzi ludzie zachowywali milczenie i skupienie, widać było na ich twarzach głębokie przejęcie tym, czego doświadczali słuchając drastycznych relacji i stojąc twarzą w twarz z fragmentem historii Holocaustu. Okazuje się także, że osoby, które wcześniej wyrażały lekceważący czy nawet prześmiewczy stosunek do pamięci o Zagładzie, w obliczu nowego doświadczenia zmieniały swoje zachowanie. Holocaust przestawał być książkowym tematem – stawał się realną rzeczywistością, której nie sposób w prosty sposób zanalizować ani wytłumaczyć.