obóz hitlerowski w Lublinie, utworzony na polecenie H. Himmlera jesienią 1941; początkowo obóz Waffen SS dla jeńców wojennych, w niedługim czasie przekształcony w obóz koncentracyjny i zagłady, od lutego 1943 jako Konzentrationslager der Waffen SS Lubli. Miał 6 podobozów: w Bliżynie, Budzyniu, Lublinie, Puławach, Radomiu i Warszawie. Kolejni komendanci: Karl Otto Koch, Max Koegel, Hermann Florstedt, Martin Weiss Arthur Liebehenschel. Przez obóz przeszło ok. 300 tys. osób z 26 państw, z czego zginęło ok. 230 tys. Od października 1941 na Majdanku umieszczano jeńców sowieckich oraz jeńców polskich pochodzenia żydowskiego, a od 1943 oficerów włoskich. Od stycznia 1943 przywożono tu więźniów politycznych z Warszawy, Radomia, Lublina, Białegostoku, zakładników, ofiary akcji pacyfikacyjnej na Zamojszczyźnie, ludność z łapanek, rolników, którzy nie oddali kontyngentów. Od wiosny 1942 Majdanek stał się obozem zagłady Żydów z Polski oraz z innych krajów. Działały tu komory gazowe, w których mordowano więźniów tlenkiem węgla i cyklonem B. 23 lipca 1944 na teren Majdanka wkroczyły oddziały 1. Frontu Białoruskiego. Wkrótce obóz zaczął być wykorzystywany przez NKWD do przetrzymywania żołnierzy Armii Krajowej zsyłanych w głąb ZSRR.
Projekt „Listy do Henia” realizowany jest od 2005 roku w ramach obchodów „Dnia Pamięci o Holokauście i przeciwdziałaniu zbrodniom przeciw ludzkości”, który to dzień przypada w Polsce w rocznicę wybuchu powstania w getcie warszawskim — 19 kwietnia. Organizatorem akcji jest lubelski Ośrodek „Brama Grodzka — Teatr NN”.
Celem projektu zrealizowanego w 2004 roku w Państwowym Muzeum na Majdanku było zapoznanie młodzieży z Polski, Białorusi i Ukrainy z polityką nazistowską wobec dzieci żydowskich, polskich i dzieci z obszaru ZSRR deportowanych w czasach dyktatury nazistowskiej do obozu koncentracyjnego w Lublinie. W trakcie realizacji projektu młodzież odbyła spotkania ze świadkami historii (z Polski, Ukrainy, Białorusi i Izraela) oraz opracowała teczki biograficzne byłych małoletnich więźniów Majdanka.