Uczyć się z historii — doświadczenia totalitaryzmów XX wieku

Projekt „Mur” jest próbą wyjścia poza stereotypy w nauczaniu o Holocauście. Jednym z ważniejszych problemów w praktyce dydaktycznej związanej z tematami Zagłady jest przepaść między doświadczeniem Holocaustu a wyobraźnią młodych ludzi, przyzwyczajonych do okrutnych scen z gier komputerowych i filmów. Istnieje niebezpieczeństwo, że dla części z nich nawet najbardziej drastyczne dane dotyczące wielkiej akcji likwidacji narodu żydowskiego brzmieć będą jak kolejna fabuła brutalnej gry lub horroru. Dlatego tak ważne jest, aby przy mówieniu o Holocauście pozwolić młodym ludziom doświadczyć chociaż części jego znaczenia przez bezpośrednie zetknięcie się z tą rzeczywistością – poza podręcznikami i suchym wykładem, bez wielkich słów i mądrych analiz.

Projekt powstał w ramach konkursu ogłoszonego w 2005 roku przez Ośrodek KARTA i Fundację PZU, pt. „Wojna: okupacje, opór, ludobójstwo, wysiedlenia — na Zamojszczyźnie” (III nagroda). Młodzież zbierała wspomnienia, dokumenty, zdjęcia i pamiątki rodzinne z okresu II wojny światowej. Na podstawie zebranych materiałów przygotowana została kronika oraz prezentacja multimedialna – zawierająca między innymi fragmenty wspomnień osób wysiedlonych.

Grupa młodzieży z gimnazjum im. Theodora-Heuss w Wolfenbüttel postanawia zgromadzić informacje o robotnikach przymusowych i więźniach zamordowanych czasie wojny w lokalnym więzieniu prze hitlerowski wymiar sprawiedliwości. Na podstawie archiwalnych dokumentów i poszukiwań internetowych powstaje baza danych. Po spotkaniu z byłymi więźniami podczas obchodów 60. rocznicy wyzwolenia więzienia prace są kontynuowane.
Projekt pochodzi z partnerskiej strony „Lernen aus der Geschichte”

Młodzi fryzjerzy w okresie nauki zawodu poznają dzieje swojego rzemiosła w III Rzeszy. Ich prace w Miejscu Pamięci i Centrum Edukacji Dom Konferencji w Wannsee koncentrują się wokół tematu „normy estetyczne a rasizm”. Wpływ nazistowskiej polityki rasowej na losy poszczególnych ludzi unaocznia im fragment filmu „Shoah” Claude’a Lanzmanna o fryzjerze w Treblince.
Opis projektu pochodzi z partnerskiej strony „Lernen aus der Geschichte”

Żywa Biblioteka jest metodą edukacji o Prawach Człowieka wykorzystywaną w 45 krajach świata do przeciwdziałania dyskryminacji i wykluczeniu społecznemu. Skuteczność tej metody polega na bezpośrednim spotkaniu z przedstawicielami dyskryminowanych grup podczas rozmowy. Projekt ma charakter otwartego wydarzenia zorganizowanego w formie biblioteki. Odwiedzający Żywą Bibliotekę mają możliwość porozmawiania z dowolnie wybraną „książką” – osobą reprezentującą grupę, z którą związane są pewne stereotypy, która jest nieakceptowana lub wykluczana ze społeczeństwa.