Części miasta, obrana lub przymusowo narzucona na miejsce zamieszkania mniejszości narodowych lub religijnych. Od XVI wieku nazwa getto oznacza przede wszystkim dzielnice żydowskie w miastach europejskich. W okresie II wojny światowej organizowane przez Niemców getta stały się elementem systemu represji i zagłady narodu żydowskiego. Odgrodzone od reszty przestrzeni miejskiej były więzieniem dla tysięcy ludzi. Wysoka śmiertelność w gettach była wynikiem planowej polityki władz niemieckich. Ludność gett, która ocalała mimo nieludzkich warunków, od 1942 roku deportowana była do obozów zagłady.
Projekt „Listy do Henia” realizowany jest od 2005 roku w ramach obchodów „Dnia Pamięci o Holokauście i przeciwdziałaniu zbrodniom przeciw ludzkości”, który to dzień przypada w Polsce w rocznicę wybuchu powstania w getcie warszawskim — 19 kwietnia. Organizatorem akcji jest lubelski Ośrodek „Brama Grodzka — Teatr NN”.
Konspekt edukacyjny ma na celu łączenie edukacji historycznej z edukacją na rzecz praw człowieka. Charakter tematyczny oraz układ (przebieg) zajęć niejako narzuca jego realizację w z góry ustalonej przestrzeni, czyli na terenie byłego niemieckiego Obozu Zagłady Kulmhof w Chełmnie nad Nerem. Wynika to z uwarunkowań historycznych, bowiem większość dzieci przebywających w łódzkim getcie, zginęła właśnie w tym obozie. Konspekt stanowi jednak punkt wyjścia, a jego realizacja może przebiegać w oparciu o inne miejsce związane z tragedią Holokaustu. Wówczas jednak należy zmodyfikować odpowiednio konspekt o przekazanie informacji o odwiedzanym miejscu.
Jacek Leociak, historyk i literaturoznawca przeciwstawia się dwom tendencjom obecnym w dyskursie na temat Holocaustu, dwóm fundamentalnym sposobom organizowania refleksji o Zagładzie: toposowi niewyrażalności oraz toposowi wyjątkowości. Przeciwstawia im kategorię doświadczenia granicznego.